امارات یکی از کشورهایی است که به دلیل شرایط آب و هوایی خاص و توسعه اقتصادی سریع، نیاز مبرمی به منابع انرژی مختلف دارد.امارات متحده عربی یکی از کشورهایی است که به دلیل شرایط آب و هوایی خاص و توسعه اقتصادی سریع، نیاز مبرمی به منابع انرژی مختلف دارد. زغال یکی از این منابع است که در صنایع مختلف از جمله صنایع فولاد، سیمان و همچنین در مصارف خانگی و رستورانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دبی، نگین درخشان خلیج فارس، به عنوان قطب تجارت و بازرگانی در منطقه، دروازه ورود به بازارهای ثروتمند و پرمتقاضی خاورمیانه و آفریقا محسوب می‌شود. صادرات زغال به دبی، می‌تواند فرصتی طلایی برای صادرکنندگان ایرانی باشد تا گامی بلند در مسیر توسعه تجارت خود بردارند.
صادرات زغال از ایران به سایر کشورها
صادرات زغال چینی از ایران به بسیاری از کشورهای حاشیه خلیج فارس همچون عمان، امارات متحده عربی، کویت، عربستان، قطر، بحرین و کشور های همسایه همچون عراق، ترکیه، افغانستان، پاکستان، آذربایجان، ارمنستان و … انجام می شود.
علاوه بر کشورهای نام برده شده حتی صادرات زغال (اغلب به صورت بریکت) به برخی کشورهای اروپایی هم انجام می شود.
خصوصاً کشورهای سردسیر تر اروپایی که نیاز به استفاده از بریکت ها به صورت سوخت و هیزم دارند.
علاوه بر کشورهای نام برده شده که بالا ترین میزان واردات زغال از ایران را دارند.
کشورهای دیگری نیز می توانند مقصد صادراتی برای زغال باشند از جمله بحرین، ترکمنستان، ارمنستان، گرجستان و …
صادرات زغال به دبی
یکی از قطب های اصلی برای واردات و صادرات در خاورمیانه، دبی می باشد. دبی شهری در ایالات متحده ی عربی است که به فعال ترین شهر این کشور بزرگ عربی نیز شهرت دارد. یکی از سیاست های عجیب دبی برای قدرتمند کردن صادراتی که دارد این است که این شهر با واردات محصولات و کالاهای مختلف و صادرات دوباره ی آن ها با بسته بندی های مخصوص به خود، جایگاه خود را در بین غول های صادرات خاورمیانه تثبیت نموده است. شرکت ها و شهروندان فعال در امارت متحده ی عربی مخصوصا دبی به دلیل موقعیت اقتصادی بسیار عالی، ظرفیت خرید محصولات وارداتی بسیار وسیعی دارند. بندرها و فرودگاه های موجود در دبی آنقدر پیشرفته و قدرتمند فعالیت می کنند که صادرات و واردات در این کشور به مقرون به صرفه ترین روش های ممکن در حال فعالیت است. تولید کنندگان و تجار خارجی، جایگاه ویژه ای در بازار دبی دارند و دلیل این جایگاه ویژه چیزی نیست جز سیاست تولید دوباره و صادرات دوباره محصولات وارداتی که کمتر کشوری می تواند از پس این پروسه ی عجیب اقتصادی برآید. اصلا همین ویژگی های خاص دبی است که آن را به یکی از بزرگ ترین مراکز تجارت دنیا تبدیل کرده است.
صادرات زغال به امارات به عنوان یکی از کشورهای همسایه نیز می تواند برای افرادی که قصد فعالیت در این حوزه را دارند، مد نظر قرار گیرد. همچنین کشور امارات و شهر دبی مرکز گردشگری بوده که نیاز به استفاده از زغال فشرده برای پخت کباب و همچنین استعمال قلیان در آنجا به شدت احساس می شود. با توجه به اینکه کشور امارات فاقد جنگل های طبیعی بوده و امکان تولید زغال در این کشور وجود ندارد، مقصدی عالی برای افرادی است که به دنبال سودآوری از صادرات زغال هستند. همچنین صادرات تنباکو به امارات نیز در سالهای اخیر رشد چشمگیری داشته است.
ممنوعیت صادرات زغال
داستان ممنوعیت صادرات زغال تنها شامل زغال چوب می شود که به دنبال استناد تبصره «5» ماده «15» قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها، همچنان به قوت خود باقی است. لازم به ذکر است که صادرات زغال قالبی (زغال صنعتی یا بریکت)، شامل ممنوعیت نشده و صادرات آن بر طبق قوانین صادرات و واردات سازمان توسعه تجارت ایران، کاملا آزاد می باشد.
این ممنوعیت صادرات زغال نیز به دنبال بهره برداری غیر قانونی و آسیب رساندن جدی افراد به منابع طبیعی کشور به جهت دریافت سود بیشتر، برای زغال چوب اعمال شده است. چرا که ماده ی اولیه ی زغال چوب از سوخت انواع منابع چوبی به دست می آید. علاوه بر این یکی از روش های ساخت زغال چوب، آتش زدن چوب های عادی در جنگل و فضای آزاد بوده که گاز متصاعد شده از سوختن آن در هوا پخش شده و به طبیعت آسیب می رساند. البته روش صنعتی هم برای تولید زغال چوب وجود دارد و آن هم استفاده از کوره های در بسته است که گاز ناشی از سوختن آن ها به الکل چوب، اسید استیک و استون، تبدیل می شود.
